IDO در مقابل ICO: تفاوت در چیست؟
مقالات
تامین مالی مناسب یکی از مهم ترین مولفه های موفقیت هر کسب و کاری است و جذب سرمایه همواره یکی از ابزارهای کلیدی برای سرمایه گذاری می باشد. در حوزه سرمایه گذاری های ارز دیجیتال، این روش به میزان زیادی متحول شده است. این در حالی است که عرضه اولیه توکن به روشی موثر برای جمع آوری سرمایه در کسب و کارهای ارزهای دیجیتال تبدیل شده است. در نتیجه، عموم مردم نسبت به روش‌های جمع‌آوری سرمایه ارزهای دیجیتال نظیر ICOها و به مرور زمان IDO آگاهی پیدا کردند.
در این مقاله، عرضه اولیه DEX (IDO)، ICO، تفاوت بین آنها و مزایا و معایب آنها را بررسی خواهیم کرد.
IDO چیست؟
IDO یا عرضه اولیه DEX، اولین گام به سوی عصر جدیدی از تامین مالی غیرمتمرکز ارز دیجیتال است.
پروژه ای که یک IDO را راه اندازی می کند، عملاً به واسطه یک صرافی غیرمتمرکز، یک ارز یا توکن را منتشر می کند. صرافی غیرمتمرکز هم نوعی صرافی ارز دیجیتال است که بر اساس استخرهای لیکوئیدیتی به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا کوین ها، توکن ها و استیبل کوین ها را مبادله کنند.
در اینجا یک پایگاه داده کامل از پروژه های آتی، فعال و قدیمی که کار جمع آوری سرمایه را انجام می دهند، وجود دارد. ایده های جدید بر اساس مراحل مختلف طرح های جمع آوری سرمایه طبقه بندی می شوند: IDO، IEO، ICO، عرضه خصوصی، عرضه عمومی و وام جمعی. برای مثال، می‌توانید بخش تقویم CoinMarketCap را ببینید و اطلاعات مندرج در این پلتفرم را بررسی کنید.
IDOها با بهره گیری از الگوی لیکوئیدیتی بهبودیافته و فوری خود، گزینه‌های فوق العادی ای برای جذب سرمایه در پروژه‌های جدید و کارآفرینانه در تمام سطوح بازار هستند و امکان شکل گیری توکن و دسترسی سریع به منابع مالی را فراهم می سازند.
برخلاف روش‌های ذکر شده قبلی پیرامون تأمین مالی جمعی، برای ایجاد یک پروژه مبتنی بر ارز دیجیتال جدید به واسطه حذف ماین ها که به نفع صاحبان پروژه خواهد بود، IDOها به‌عنوان رویکردی منصفانه محسوب می شوند. در ژوئن 2019، تیمی از توسعه دهندگان پشتیبان پروتکل ریون اعلام کردند که اولین کسانی هستند که یک IDO را با موفقیت در Binance DEX فهرست و راه اندازی کرده اند.
پروتکل ریون، پروتکلی مبتنی بر شبکه های عصبی عمیق در چارچوب پروتکل های غیرمتمرکز و توزیع شده است. این پروتکل برای ارائه راهکارهای کم‌هزینه و سریع در بخش‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی از فناوری بلاکچین استفاده می‌کند که امروزه توسط شرکت‌های بزرگ کنترل می‌شوند.
در خصوص نیاز به IDO ها، امروزه تغییر بزرگی در نگرش افراد فعال در در دنیای ارز دیجیتال بوجود آمده است. زمانی که ICOها و عرضه توکن‌ها رونق زیادی داشت، بسیاری از شرکت‌ها به دنبال حل مشکلات بلاکچینی بودند و در سال 2017 توانستند درآمدی نزدیک به 5 میلیارد دلار را کسب کردند. در حالی که پروژه های زیادی با موفقیت سپری شدند، اما پروژه های متعددی هم با مشکل مواجه شده و از بین رفتند. بنابراین نواقص ICO ها نظیر مانند تمرکز، طرفداری شخص ثالث، قرار گرفتن در معرض حملات سایبری، خطاهای انسانی و نبود حریم خصوصی را نمی توان نادیده گرفت. همه این‌ها نواقص مهم ICO هستند که بناست تا در IDOها مرتفع گردند.
با توجه به ماهیت غیرمتمرکز IDOها، این مکانیسم جدید جذب سرمایه به دنبال مقابله با مشکلات مرتبط با ICO ها بنا گردیده و در عین حال فرصت‌های جدیدی را نیز برای صنعت ارزهای دیجیتال فراهم کرده است. سرمایه گذاری جمعی IDOs به کارآفرینان کمک می کند تا از نیروهای تأثیرگذار شخص ثالث اجتناب کنند و در عین حال دخالت مجرمان سایبری و احتمال بروز خطاهای انسانی را به حداقل برساند. علاوه بر این، ارزهای خریداران و هولدرهای توکن در کیف پول های ارز دیجیتال و کلیدهای خصوصی محافظت می شوند.
حالا، با درک کاملتری نسبت به IDOها، بیایید به جلو حرکت کنیم و ابعاد کلیدی یک ICO را بشناسیم.
عرضه های اولیه ارزهای دیجیتال چیست؟
ICO ها یکی از روش های جمع آوری سرمایه شرکت های امروزی به شمار می روند. سرمایه گذاران به واسطه پلتفرم های ICO و در ازای سرمایه گذاری اولیه خود در شرکت ها، دارایی های کریپتویی منحصر به فردی را به دست می آورند. این فرایند در واقع نوعی حمایت از توسعه پروژه به واسطه تولید و عرضه توکن دیجیتال است.
این توکن بی‌نظیر به‌عنوان یک واحد پولی عمل می‌کند و به خریداران اجازه می‌دهد تا به طور مستقیم از قابلیت های خاص پروژه‌ای که توسط استارت‌آپ کنترل می‌شود، بهره مند شوند. این توکن‌ها ماهیتی غیرعادی دارند، زیرا از فعالیت های این نرم‌افزار منبع باز پشتیبانی می‌کنند و این در حالی است که تامین مالی با استفاده از روش‌های استاندارد کار دشواری است.
وقتی صحبت از ICO می شود، عمدتاً با IPO سهام مقایسه می شوند.
نظارت دولتی مهم‌ترین وجه تمایز بین ICO ارز دیجیتال و عرضه اولیه سهام است. هر کسب و کاری که قصد راه اندازی IPO را دارد، باید یک سند قانونی که به مثابه تعهد و احراز صلاحیت نزد مقامات ناظر به شمار می رود و “برنامه” نامیده می شود را تهیه نمایند. این سند گویای تمایل شرکت برای ارائه سهام به عموم مردم است. این سند باید از اصول خاصی نظیر اطلاعات مهم شرکت، IPO برنامه ریزی شده آن و سایر موارد پیروی کند تا امکان اتخاذ تصمیمات صحیح را برای خریداران احتمالی فراهم آورد.
در مقایسه با ICOها، مقررات U. بر این موضوع تأکید دارند که ICOها تنها در صورتی مشمول مقررات خواهند بود که به‌جای توکن‌های کاربردی به عنوان توکن‌های امنیتی لانچ شوند. با این حال و از آنجایی که این دسته فعالیت‌های نظارتی نسبتاً جدید هستند، انجام ارزیابی‌ها و بررسی های دقیق سرمایه‌گذاران؛ در مقایسه با ارزیابی عرضه‌های اولیه سهام چالشی تر خواهد بود. زیرا IPO ها به واسطه فرآیندهای دقیقی تنظیم می‌شوند و توسط شرکت‌های حسابداری و بانک‌های سرمایه‌گذاری مدیریت می‌شوند.
زمانی که یک پروژه ارز دیجیتال به واسطه ICO به دنبال کسب درآمد باشد، وظیفه اصلی سازمان دهندگان پروژه، تصمیم گیری در مورد نحوه ساختار کوین خواهد بود. به طور کلی ICO ها را می توان به روش های مختلفی سازماندهی کرد که در زمره آنها می توان به موارد زیر اشاره داشت:
- عرضه و قیمت گذاری ثابت – یک شرکت خاص یک هدف یا محدودیت تامین مالی مشخصی را می تواند ایجاد کند، و این به این معنی است که هر توکن فروخته شده در طول ICO دارای یک قیمت از پیش تعیین شده بوده و میزان گردش کلی توکن ثابت خواهد بود.
- قیمت‌گذاری پویا و عرضه ثابت – یک ICO می‌تواند مشتمل بر یک مقدار توکن ثابت و در عین حال می تواند حاوی یک هدف جذب سرمایه متغیر باشد، به این معنی که مقدار پول جمع‌آوری‌شده در ICO، تعیین کننده قیمت کل هر توکن خواهد بود.
- عرضه پویا و قیمت ثابت – برخی از ICO ها دارای گردش توکن متغیر اما قیمت ثابتی هستند، به این معنی که عرضه بر اساس میزان تامین مالی صورت گرفته، تعیین می شود.
آنچه در اینجا نیز مهم است این است که ICOها باید سندی به نام “وایت پیپر” را ارائه دهند.
این سند کمک می کند تا کل پروژه به واسطه یک وب سایت یا یک پرزنتیشن برای سرمایه گذاران بالقوه قابل دسترس شود. وایت پیپر هدف یک پروژه، میزان سرمایه ای که باید برای انجام پروژه جمع آوری شود، تعداد توکن های موسس، نحوه و مکان خرید آنها و همچنین اطلاعات مربوط به کمپین ICO را توضیح خواهد داد.
حالا بیایید IDO را با ICO مقایسه کنیم و تفاوت های آنها را ببینیم.
تضاد اصلی بین ICO و IDO
هم در IDO و هم در ICO، صادرکنندگان توکن به واسطه‌ها کارمزد مستقیمی پرداخت نمی‌کنند، که این موضوع با فرهنگ بیت‌کوین و سایر آلت‌کوین‌ها همتا به همتا سازگار است. با این حال و به واسطه محبوبیت و گسترش استفاده از لانچ پدهای IDO مانند Polkastarter و لانچ پد بایننس این رویه در حال تغییر است.
شایان ذکر است که سازندگان IDO و ICO، برای عرضه توکن‌ها خود مسئول تبلیغات، بازاریابی و شکل قرارداد هوشمند که در برگیرنده نحوه انجام ممیزی ها و انجام بررسی‌های نظارتی است، خواهند بود. شکل دهی قراردادهای انطباق با AML و KYC، و همچنین اوراق بهادار استاندارد که در زمره الزامات ثبت به شمار می روند نیز الزامی است.
در IDO، توکن فوراً در صرافی غیرمتمرکز یعنی جایی که عرضه انجام شد، پست می‌شود. با وجود گسترش حوزه DeFi، اما محبوب‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز، مانند یونی سوآپ یا پنکیک سوآپ، هنوز هم نسبت به صرافی‌های متمرکز مطرح، لیکوئیدیتی بسیار کمتری دارند. علاوه بر این، آنها پیچیدگی زیادی دارند و این باعث می شود که برخی از خریداران بالقوه برای استفاده از آنها تردید داشته باشند.
در مورد مقایسه ICO/IDO مشکل رعایت انصاف هم وجود دارد. سهام IDO می تواند فوراً ترید شوند زیرا دوره زمانی قفل توکن ها که معمولاً توسط ICOها استفاده می شود عملاً قابلیت اجرا ندارد. در ICOها مشتریان عادی از رویکردها و تصمیمات ترجیحی سازندگان و سرمایه‌گذاران اولیه بهره مند نیستند. اما این محدودیت، در چارچوب یک IDO که تحت کنترل قرارداد هوشمند است غیرممکن خواهد بود و فرایند IDO را برای همه شرکت کنندگان منصفانه تر می سازد.
IDO و ICO در یک جنبه مشترک هستند. آنها برای ارزیابی عرضه ها، به فعالان با تجربه حاضر در جامعه خود وابسته هستند. این موضوع از یک سو می تواند جامعه را تقویت کرده و تمرکززدایی واقعی را عملی سازد، یا اینکه همانطور که چندین بار نیز رخ داده است، می تواند آسیب جدی را به یک پروژه وارد آورد و خریداران احتمالی را ناامید سازد.
آیا تمرکززدایی IDO همیشه بدون مشکل است؟ اینگونه نیست. در سال 2020، پلتفرم یک IDOدر پلتفرم دیفای یونی سوآپ توسط ربات‌هایی هدایت شد که از هر پیشنهاد دهنده دیگری پیشی می‌گرفتند و قیمت‌ها را قبل از دامپینگ افزایش می‌دادند. اما لان‌پدهای دیفای با محدود کردن خریداران به فهرستی از خریداران از پیش تأیید شده با حداکثر محدود خرید به ازای هر خریدار، این مشکل را برطرف کردند.
بخش بعدی مهم ترین مزایا و معایب مدل های ICO و IDO را بررسی می کند.
مزایا و ریسک های مدل IDO چیست؟
مزایا
جذب سرمایه شفاف و برابر
هنگامی که یک توکن، عرضه عمومی می شود، سرمایه گذاران مقدار قابل توجهی از توکن ها را با قیمت پایین خریداری می کنند. با عمومی شدن پروژه ها، توکن ها می توانند به سرمایه گذاران بیشتری فروخته شوند که این رویه می تواند برای پروژه ها مفید باشد. با استفاده از استراتژی جذب سرمایه IDO، کسب‌وکارها و استارت‌آپ‌ها معمولاً برای راه‌اندازی یک رویداد جذب سرمایه نیازی به وجود یک تبادل متمرکز و تأیید ندارند.
ترید سریع
کوین‌های IDO می توانند فوراً ترید شوند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که به محض انتشار، توکن‌ها را خریداری کنند. علاوه بر این، در طول IDO هم مشتریان می‌توانند آنها را با هزینه بیشتری دوباره بفروشند. کمپین هایی وجود داشته اند که قیمت اصلی توکن چند سنت بود ولی به چند دلار افزایش یافتند.
لیکوئیدیتی فوری
لیکوئیدیتی ظرفیت خرید یا فروش سریع در بازار است. به عبارت دیگر، چقدر زود می توانید دارایی های خود را بدست آورید یا بفروشید. در IDO ها، توکن پروژه لیکوئیدیتی فوری به دست می آورد که این کار می تواند قیمت توکن را نیز افزایش دهد.
معایب
بدون کنترل
در یک صرافی غیرمتمرکز هیچ سطحی از حکمرانی وجود ندارد و این می تواند یک نقطه ضعف این سیستم باشد. در شرایط نامطلوب حتی کمی نظارت بر فرآیند جذب سرمایه می تواند کمک زیادی نماید.
عدم تعادل
از آنجایی که هیچ محدودیتی برای خرید توکن در IDO وجود ندارد، سرمایه‌گذارانی که تعداد زیادی توکن دارند و اصطلاحاً نهنگ نامیده می شوند، می‌توانند بر ارزش توکن‌ها تأثیر بگذارند. در نتیجه، صادرکنندگان توکن هیچگاه متوجه نخواهند شد که به دلیل رویداد عرضه توکن، دقیقاً چقدر پول جمع آوری کرده اند.
تهدیدات ناشی از کلاهبرداری
توکن های کلاهبرداری به احتمال زیاد در IDO راه اندازی می شوند تا بتوانند لیکوئیدیتی اولیه را به دست آورند. این راگ پول لیکوئیدیتی همانطور که تاکنون چندین بار هم رخ داده، می تواند برای سرمایه‌گذاران هزینه هایی را به همراه داشته باشد،.
مزایا و معایب ICO کدامند؟
مزایا
لیکوئیدیتی کافی
از آنجا که ارزهای ارز دیجیتال ایمن و مؤثر هستند و نیازی به وجود خارجی ندارند، بنابراین بی تردید نقدشوندگی آنها نسبت به سایر دارایی ها بسیار بیشتر است و می تواند به سرعت جا به جا شوند. علاوه بر این، سرمایه گذاران با نظارت آنی بر عملکرد شرکت ها در بازار ثانویه و ارزش آن، کنترل دقیق تری می توانند بر دارایی های خود داشته باشند.
حداقل کاغذبازی
IPO های متعارف به نهاد های نظارتی متعددی متکی هستند که تکمیل آنها به زمان و تلاش زیادی نیاز دارد.
این واقعیت که ICO ها برای حفظ سوابق تراکنش های متعدد خود به فناوری بلاکچین متکی هستند، آنها را نسبت به IPO ها و سایر دارایی های کلاسیک جذاب تر می کند. این قابلیت، امکان به روز رسانی مستمر داده ها را ظرف چند ثانیه فراهم می سازد.
بازده بالای سرمایه گذاری
بسیاری از سودآورترین ICOها با ارزش پایینی شروع شدند و به تدریج ارزش بازار آنها افزایش یافت. چیزی که این ICOها را واقعاً سودآور کرده، این است که آنها می توانند چیزی منحصر به فرد و هیجان انگیز را به شرکت کنندگان ارائه دهند در حالیکه سایر ICOها نمی توانند این امکان را ارایه دهند. برخی از آنها حتی از سوی سازمان های معروفی حمایت می شوند و آنها را به ICO های قابل اعتماد و ایمن مبدل می سازند.
معایب
نوسان
به منظور سرمایه گذاران در صنعت بلاکچین، تعداد زیادی ICO رقابت می کنند، بنابراین بازار استارت آپ ها دائما در حال تغییر است. تعدد عواملی که بر ارزش فعلی دارایی ها تأثیر می‌گذارند، ممکن است موجب بروز نوسانات سریع قیمت آن دارایی شده و برای سرمایه گذاران استرس آور یا حداقل هیجان برانگیز باشند.
احتمال بروز تقلب
شما به‌عنوان سرمایه‌گذار، باید سوابق اعضای تیم را در وایت پیپر به دقت بررسی کنید تا ببینید آیا آنها برای تحقق وعده‌های خود از تخصص، فن‌آوری یا مهارت های کافی در حوزه بلاکچین برخوردار هستند یا خیر. اینکه هر خریدار نمی داند چگونه می توان بین یک ICO حقیقی و تقلبی تمایز قائل شد، واقعاً مایه تاسف است.
احتمال عدم مسئولیت پذیری
ICO ها اغلب توسط استارت آپ ها و سایر شرکت های خصوصی که فاقد سرمایه کافی برای راه اندازی پروژه های بالقوه خود هستند، راه اندازی می شوند. در حالی که سرمایه گذاران می توانند انتظار بازده سرمایه گذاری قابل توجهی در آینده داشته باشند، اما در طرف مقابل هیچ اطمینانی وجود ندارد که شرکت ها بتوانند به وعده های خود عمل کنند.
هنگام انتخاب ICO، سرمایه گذاران باید تمام جنبه های شرکت، از جمله اعتبار، تیم توسعه و پروژه های موفق آنها را به دقت بررسی کنند.
نتیجه گیری
تضاد بین ICO و IDO یک تضاد اساسی است و هر دو روش مزایا و معایب مختص به خود را دارند. از این رو عرضه اولیه DEX به عنوان پاسخی به مشکلات مرتبط با ICOها توسعه یافته است. این روش جدید توکن‌سازی به دلیل تمرکززدایی، افزایش دسترسی، نبود کارمزد و کمیسیون‌های اضافی در صنعت کریپتو می تواند به یک هنجار تبدیل شود. با این حال، IDO تنها در صورتی می تواند به این هدف دست یابد که تعدادی از مسائل و مشکلات مهم پیش رو خود نظیر اطمینان از دسترسی عادلانه به عرضه توکن برای نهنگ ها و سرمایه گذاران کوچک و نیز جلوگیری از پامپ و دامپ را حل کند.
