تجارت فرابورس چیست و چگونه کار می کند؟

با محبوبیت بیشتر کریپتو و قبل از ظهور صرافی های معمولی کریپتو، معامله گران همیشه معاملات OTC را پذیرفته اند. تجارت خارج از بورس (OTC) یکی از قدیمی‌ترین روش‌های مورد استفاده در بازارهای مالی برای تجارت دارایی‌های دیجیتال از جمله سهام، مشتقات، ارزهای دیجیتال، اوراق قرضه و غیره است.

علیرغم نوسانات بالای بازار کریپتو، معاملات OTC به معامله گران کریپتو اجازه می دهد تا حجم قابل توجهی از این دارایی های دیجیتال را بدون ایجاد تغییرات عظیم در قیمت بازار معامله کنند. این ممکن است به محبوبیت آن در بین آنها کمک کرده باشد. با این حال، با خطراتی همراه است.

در این مقاله از نزدیک بررسی خواهیم کرد که معاملات فرابورس چیست. آیا مزایایی دارد؟ چه خطراتی وجود دارد؟ و چه چیزی آن را با تجارت مبادله ای متفاوت می کند؟

تعریف تجارت فرابورس

معاملات فرابورس امکان انجام معاملات مالی بین خریدار و فروشنده را بدون دخالت شخص ثالث فراهم می کند. این بدان معناست که چنین پلتفرم‌هایی مانند صرافی‌های معمولی مانند بورس نیویورک، بورس لندن، بایننس و غیره عمل نمی‌کنند. بنابراین، این یک بازار غیر متمرکز است.

اغلب، شرکت‌های کوچک نمی‌توانند دارایی‌های دیجیتال خود (سهام، اوراق قرضه) را در بورس‌های تنظیم‌شده معامله یا فهرست کنند. با این حال، بازار فرابورس چنین فرصت هایی را برای آنها فراهم می کند. اگرچه آنها به طور کامل تنظیم نشده اند، معامله گران باید برخی از قوانین اساسی OTC را رعایت کنند.

آیا معاملات خارج از بورس واقعا غیرمتمرکز است؟

معاملات فرابورس یک فرآیند غیرمتمرکز است که در آن دو طرف مستقیماً در مورد شرایط تجارت با یکدیگر مذاکره می کنند. طرفین در مورد قیمت معامله، اندازه و تاریخ تسویه دارایی یا ابزار پایه توافق می کنند. شرکت کنندگان در معاملات فرابورس ممکن است شامل افراد، بانک ها، صندوق های تامینی یا هر موسسه مالی دیگری باشند.

بازار معمولاً توسط شبکه ای از دلالان یا دلالان که به عنوان واسطه بین دو طرف عمل می کنند تسهیل می شود. این واسطه ها بستری را برای طرفین فراهم می کنند تا در مورد شرایط تجارت مذاکره کنند و روند حل و فصل را مدیریت کنند. واسطه‌ها همچنین با اطمینان از اینکه هر دو طرف وثیقه کافی برای پوشش تجارت دارند، به کاهش ریسک نکول طرف مقابل کمک می‌کنند.

در حال حاضر، بیش از 12000 اوراق بهادار معامله شده در بازار فرابورس، از جمله ارزهای دیجیتال، سهام، اوراق قرضه، مشتقات و غیره.

انواع بازار خارج از بورس

سه نوع بازار فرابورس وجود دارد که توسط گروه بازار فرابورس مسئول اوراق بهادار معامله شده در بازار عمومی مشخص شده است. با این حال، طبقه بندی بر اساس کیفیت اطلاعات مربوط به شرکت ها یا اوراق بهادار ارائه می شود.

آنها شامل بازار OTCQX، بازار OTCQB و بازار صورتی هستند. با این حال، گفته می‌شود که شرکت‌ها با در دسترس قرار گرفتن اطلاعات/گزارش‌های بیشتر در مورد آنها، سطح خود را افزایش می‌دهند.

OTCQX

اکثر شرکت‌های فهرست‌شده در OTCQX در صرافی‌های بزرگ خارج از کشور نیز ظاهر می‌شوند یا ممکن است در آستانه فهرست شدن در بورس‌هایی مانند NYSE یا NASDAQ باشند.

این بالاترین سطح بازار خارج از بورس است و به گفته ابله Mosley، OTCQX فقط برای 4٪ از کل اوراق بهادار فهرست شده در بازار فرابورس.

برای در نظر گرفتن شرکت در فهرست، یک شرکت مدنظر باید استانداردهای مالی بالایی از جمله حداقل دارایی و درآمد مورد نیاز را داشته باشد و افشای مستمری را برای سرمایه گذاران ارائه دهد. علاوه بر این، شرکت‌های فهرست‌شده در OTCQX مشمول گزارش‌های مالی منظم هستند و واجد شرایط نظارت نظارتی هستند.

OTCQB

OTCQB که در غیر این صورت به عنوان بازار سرمایه گذاری شناخته می شود، یک بازار فرابورس درجه دوم است که عمدتاً برای شرکت های نوپا و در حال توسعه است که به صورت عمومی معامله می شوند.

برای اینکه شرکت‌ها دارایی‌های دیجیتال خود را فهرست کنند، گزارش‌های آن‌ها باید با حداقل قیمت پیشنهادی 0.01 دلار به‌روز باشد. همچنین، آنها نمی توانند سهام پنی، شرکت پوسته یا در حال ورشکستگی باشند. با این حال، سوابق مالی کمتری در مقایسه با موارد موجود در OTCQX مورد نیاز است.

بازار صورتی

سوداگرانه ترین بازار فرابورس، بازار صورتی است که اغلب به عنوان ورق صورتی یا بازار آزاد شناخته می شود. شرکت هایی که استانداردهای مالی و نظارتی تعیین شده توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) را رعایت نمی کنند، بیشترین استفاده را از این بازار دارند.

به دلیل ماهیت بازار، معامله در آن بسیار خطرناک است زیرا سرمایه گذاران به راحتی می توانند مورد کلاهبرداری قرار گیرند. با این حال، شرکت های قانونی نیز در بازار صورتی ثبت شده اند.

بازار صورتی شامل شرکت‌های بین‌المللی، سهام پنی، شرکت‌های پوسته‌ای و شرکت‌هایی است که اطلاعات فعلی، محدود یا بدون اطلاعات مالی خود را ارائه می‌دهند.

بازار خاکستری

رنگ خاکستری توسط دلال‌ها به‌عنوان یک بازار فرابورس نشان داده نمی‌شود و ممکن است بخشی از آن در نظر گرفته شود. شرکت‌ها یا اوراق بهادار اینجا در هیچ بورس اوراق بهادار فهرست نشده‌اند، اما مجبور شده‌اند وارد فهرست شوند.

اگرچه بازار خاکستری نیز برای سرمایه گذاران قابل دسترسی نیست، معاملات اغلب از طریق فروشندگان ثبت نشده انجام می شود و تحت نظارت نظارتی نیست. بنابراین، برای سرمایه گذاران ریسک بیشتری دارد. ممکن است اطلاعات محدود و عدم شفافیت وجود داشته باشد که ریسک سرمایه گذاری را افزایش می دهد.

توجه: رتبه های سه لایه فقط بر اساس اطلاعات ارائه شده است. لزوماً اصالت یک شرکت خاص را بیان نمی کند.

مزایای معاملات فرابورس

افزایش تعداد کریپتوها، سهام، اوراق قرضه یا مشتقات معامله شده در بازار فرابورس بسیار جالب است. سرمایه گذاران یا شرکت ها (مخصوصاً شرکت های کوچکتر) ترجیح می دهند (اگرچه خطرناک) تجارت خود را با استفاده از بازار خارج از بورس انجام دهند.

چه دلایلی می تواند پشت آن باشد؟

انعطاف پذیری

از آنجایی که یک بازار منعطف است، طرف‌های درگیر می‌توانند به راحتی معاملات خود را برای برآوردن نیازهای خاص، مانند شرایط سفارشی قرارداد، قیمت‌گذاری، و تاریخ تسویه شخصی تنظیم کنند. با این حال، این تنها به دلیل تسهیل قوانین نظارتی سختگیرانه ای که باید اجرا شوند امکان پذیر است.

مقرون به صرفه

برخلاف صرافی‌های معمولی، معاملات فرابورس اغلب می‌تواند مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد، زیرا هزینه‌های نظارتی و عملیاتی مرتبط با چنین صرافی‌های معمولی حداقل هستند یا وجود ندارند. علاوه بر این، عدم وجود یک صرافی متمرکز در معاملات فرابورس می‌تواند منجر به کاهش هزینه‌های معاملات و کارمزد کمتر شود.

محرمانه

از آنجایی که معاملات فرابورس مانند صرافی های معمولی عمل نمی کنند، مشمول همان سطح شفافیت و افشای مورد نیاز برای معاملات بورسی نیستند. این اجازه می دهد تا اختیار و حریم خصوصی بیشتری در تجارت وجود داشته باشد، که می تواند به ویژه برای سرمایه گذاران نهادی بزرگ مهم باشد.

اوراق بهادار بیشتر و دسترسی بیشتر

تجارت فرابورس فرصتی را برای شرکت هایی فراهم می کند که الزامات مبادلات رسمی را برآورده نمی کنند. این به نوبه خود، تعداد سهام یا اوراق قرضه جدید موجود برای سرمایه گذاران را افزایش می دهد که به دستیابی به مخاطبان وسیع تری از سرمایه گذاران کمک می کند.

آیا هیچ ریسکی در معاملات فرابورس وجود ندارد؟

اگرچه فرابورس بستری فریبنده برای معاملات اوراق بهادار فراهم می کند، اما خطرات خود را نیز به همراه دارد.

مقررات

همانطور که قبلاً گفته شد، هیچ مقررات مالی سختگیرانه ای عملکرد بازارهای فرابورس را هدایت نمی کند. بنابراین، این منطقه آسایش شرکت‌هایی است که الزامات خاصی را برآورده نمی‌کنند، که بیشتر سرمایه‌گذاران را در معرض خطرات بزرگی قرار می‌دهد.

طرف مقابل

بازارهای فرابورس غیرمتمرکز هستند و برخلاف صرافی های معمولی، هیچ مرجع مرکزی بر امور آن نظارت ندارد. اگر یکی از طرفین تصمیم بگیرد که تعهدات خود را نپذیرد، طرف دیگر ضرر قابل توجهی متحمل می شود.

بدون سابقه

فهرست شدن در بازارهای فرابورس هیچ نیاز عمده ای ندارد. بنابراین، اطلاعات کافی در مورد شرکت یا دارایی های دیجیتال آن به راحتی در دسترس سرمایه گذاران نیست. این البته خطرات زیادی را به همراه دارد.

نقدینگی

نقدینگی در بازارهای فرابورس معمولاً پایین است زیرا اکثر دارایی های فهرست شده اغلب معامله نمی شوند. این با دشواری خرید و فروش مقادیر زیادی از چنین دارایی های دیجیتال و نوسانات قابل توجه قیمت همراه است.

بازارهای فرابورس در مقابل صرافی ها

صرافی ها و بازارهای خارج از بورس (OTC) ویژگی های منحصر به فردی دارند و متفاوت عمل می کنند. متعاقباً، این بر نحوه معامله اوراق بهادار و انواع سرمایه گذارانی که مشارکت می کنند تأثیر می گذارد.

در زیر چند تفاوت بین آنها وجود دارد؛

بورس به یک مرکز تجاری، شرکت یا سازمانی اطلاق می شود که بازاری را اداره می کند که در آن سهام شرکت های فهرست شده در آن توسط شرکت کنندگان خرید و فروش می شود. از سوی دیگر، فرابورس (بدون نسخه) به یک بازار غیرمتمرکز اشاره دارد که در آن خریداران و فروشندگان به طور مستقیم با یکدیگر به صورت آنلاین گفتگو می کنند.

در بازار فرابورس، دلال ها بازارساز هستند و مسئول تعیین قیمت خرید و فروش دارایی های دیجیتال هستند. با این حال، قیمت دارایی های دیجیتال در صرافی ها توسط نیروهای عرضه و تقاضا تعیین می شود و صرافی به عنوان یک بازارساز عمل می کند.

معاملات در صرافی محدود به ساعات معاملاتی خاص است، در حالی که معاملات فرابورس در تمام ساعات شبانه روز، 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته انجام می شود.

هنگام در نظر گرفتن شفافیت، بازار فرابورس به اندازه یک بورس رسمی باز و شفاف نیست، جایی که خریداران و فروشندگان در مورد دارایی های مورد معامله اطلاعات و سوابق کاملی دارند.

در بورس، فقط شرکت‌های رسمی با کیفیت و کمیت عالی معامله می‌شوند، در حالی که در بازارهای فرابورس، قراردادها به گونه‌ای تنظیم می‌شوند که هم نیازهای توافق شده خریدار و هم فروشنده را برآورده کنند.

در بازارهای فرابورس، سیستمی برای جلوگیری از جهش یا افت ناگهانی قیمت سهام یا اوراق قرضه شرکت ها به دلیل عدم تعادل کوتاه مدت در تقاضا و عرضه وجود ندارد. با این حال، صرافی ها با توقف موقت معاملات در یک سهام خاص، این عدم تعادل ها را مدیریت می کنند، که به سایر سرمایه گذاران بازار اجازه می دهد تعادل را بازگردانند.

نتیجه

معاملات فرابورس یک جایگزین ارزشمند برای مبادلات رسمی برای برخی محصولات مالی و شرکت کنندگان فراهم می کند. در حالی که انعطاف‌پذیری و حفظ حریم خصوصی را افزایش می‌دهد، عدم وجود یک صرافی مرکزی و سطح بالاتر ریسک طرف مقابل به این معنی است که شرکت‌کنندگان باید استراتژی‌های مدیریت ریسک خود را هنگام معامله در بازار فرابورس به دقت در نظر بگیرند.

مهم است که قبل از شرکت در معاملات فرابورس از یک متخصص مالی مشاوره بگیرید تا مطمئن شوید که مزایا و خطرات موجود را درک می کنید.