فرابورس (OTC) در معاملات چه معنایی دارد؟
اگر سرمایه‌گذار هستید، به احتمال زیاد قبلاً عبارت “غیر بورسی” یا OTC را شنیده‌اید. اما در واقع به چه معناست؟ معاملات خارج از بورس (OTC) چیست و چگونه می‌تواند فرصت‌های منحصربه‌فردی برای سرمایه‌گذاری در سهام برای فعالان بازار فراهم کند، بدون اینکه نیازی به گذراندن یک فرآیند سنتی عرضه در بورس اوراق بهادار باشد؟ در این پست وبلاگ، همه چیزهای مربوط به OTC را آشکار خواهیم کرد. معاملات به زبان ساده تا سرمایه گذاران تازه کار و با تجربه بتوانند از درک بهتر این مفاهیم بهره مند شوند.
معاملات بازار فرابورس – چیست؟
معامله در بازار خارج از بورس روشی برای معامله سهام است که خارج از مبادلات سنتی انجام می شود. سهام خریداری شده و فروخته شده از این طریق در بورسی مانند بورس سهام نیویورک ( NYSE) یا نزدک. این معاملات به جای اینکه از طریق یک کارگزار واسطه انجام شود، بین دو طرف خصوصی انجام می شود که با خرید و فروش مستقیم اوراق بهادار موافقت می کنند. این بدان معنی است که معاملات فرابورس را می توان بسیار سریعتر و کارآمدتر از معاملات سنتی مبادله ای تکمیل کرد.
دو نوع سرمایه گذار عمده بر بازار فرابورس خارج از بورس تسلط دارند: سرمایه گذاران خرد و خریداران نهادی. خرده فروشان معمولاً علاقه مند به خرید سهام فردی هستند، در حالی که موسسات به دنبال بلوک های بزرگ سهام برای معاملات هستند. کارگزاران خدمات ارزشمندی را در اینجا به عنوان واسطه بین خریداران و فروشندگان ارائه می دهند و به آنها در معاملاتشان کمک می کنند.
سهام‌هایی که خارج از بورس معامله می‌شوند، به دلیل عدم جذابیت آنها برای سرمایه‌گذاران، معمولاً کمتر از سهام‌های موجود در بورس‌های اصلی معامله می‌شوند. برخلاف نیروهای بازار که قیمت اوراق بهادار پذیرفته شده در بورس را تعیین می کنند، بسیاری از سهام فرابورس عمدتاً تحت تأثیر عرضه و تقاضا هستند. بنابراین باعث می شود که آنها از نظر نوسانات ارزش به طور قابل توجهی بی ثبات تر و نامنظم تر باشند.
علاوه بر این، معاملات فرابورس می تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا به برخی از سهام فرابورس دسترسی پیدا کنند که ممکن است از طریق مبادلات سنتی در دسترس نباشند، در نتیجه فرصت های سرمایه گذاری آنها افزایش می یابد. شرکت‌های کوچک‌تر و در حال توسعه ممکن است نتوانند الزامات فهرست صرافی را برآورده کنند، و معاملات OTC را به یک گزینه مناسب تبدیل می‌کند.
در نهایت، معاملات فرابورس می‌تواند جایگزین ارزان‌تری برای معاملات صرافی سنتی باشد. سرمایه گذاران می توانند با استفاده از بازارهای فرابورس بدون هزینه های مربوط به مبادلات، در پول خود صرفه جویی کنند.
به طور کلی، معاملات فرابورس مزایای متعددی را برای سرمایه گذاران ارائه می دهد و به عملکرد کارآمد بازارهای مالی کمک می کند. با دسترسی به مجموعه‌ای از اوراق بهادار در حال رشد، سرمایه‌گذاران می‌توانند فرصت‌های سرمایه‌گذاری خود را به حداکثر برسانند.
اکنون، بیایید نحوه عملکرد معاملات OTC را بررسی کنیم.
چگونه معاملات OTC کار می کند
اوراق بهادار در معاملات فرابورس در بورس عمومی فهرست نشده و معامله نمی‌شوند. در عوض، خریداران و فروشندگان مستقیماً از طریق یک کارگزار خارج از بورس با هم ارتباط برقرار می کنند. این کارگزاران به عنوان واسطه بین طرف های درگیر در معامله عمل می کنند. آنها ارتباط بین خریداران و فروشندگان را تسهیل می کنند و اجازه می دهند معاملات سریع و آسان تکمیل شوند. سرمایه گذاران خرد، سرمایه گذاران نهادی اصلی، و سازندگان بازار شرکت کنندگان رایج در معاملات فرابورس هستند. کسانی که در حساب های شخصی خود معامله می کنند، سرمایه گذاران خرد نامیده می شوند. سرمایه‌گذاران نهادی بزرگ، مانند صندوق‌های تامینی، بانک‌های سرمایه‌گذاری، و صندوق‌های متقابل، از معاملات فرابورس برای تنوع بخشیدن به پرتفوی خود یا دسترسی به دارایی‌های غیرقابل دسترس در مبادلات عمومی استفاده می‌کنند.
سازندگان بازار اغلب بانک‌های بزرگ یا شرکت‌های تجاری هستند که با خرید و فروش مداوم اوراق بهادار برای حساب‌های خود، نقدینگی را در بازار فراهم می‌کنند. در بازارهای فرابورس، این افراد مسئول قیمت‌گذاری، اجرای سفارش‌ها و تامین نقدینگی هستند.
بازارهای فرابورس برای معاملات طیف گسترده ای از دارایی ها مانند سهام، اوراق قرضه، مشتقات، کالاها و ارزها استفاده می شود. سهام فرابورس شامل سهام پنی و شرکت‌های غول‌پیکر و قانونی است که ترجیح می‌دهند در بورس عمومی عرضه نشوند.
اوراق قرضه شرکتی و اوراق قرضه شهرداری صادر شده توسط دولت های محلی دو نوع اوراق قرضه هستند که اغلب در بازارهای فرابورس معامله می شوند. بازارهای فرابورس همچنین مشتقه هایی مانند معاملات آتی، اختیار معامله و سوآپ را معامله می کنند. در نهایت، کارگزاران فرابورس ممکن است برای خرید و فروش کالاهایی مانند طلا و نقره و همچنین ارزهای خارجی استفاده شوند.
معاملات OTC از طریق کارگزار-فروشنده انجام می شود شبکه. هنگامی که سرمایه گذاران می خواهند یک دارایی را بخرند یا بفروشند، با کارگزار فرابورس خود تماس می گیرند، که سپس با فروشنده مسئول آن اوراق بهادار تماس می گیرد. فرآیند کشف قیمت بین طرف‌های درگیر در معامله رخ می‌دهد، زیرا آنها بهترین معامله را مذاکره می‌کنند. هنگامی که طرفین بر سر قیمت توافق کردند، معامله از طریق یک کارگزار فرابورس انجام می شود.
فقدان مقررات در مقایسه با مبادلات عمومی مشخصه بازار فرابورس است. در نتیجه، سرمایه گذاران باید آگاه باشند که معاملات در بازارهای فرابورس ممکن است به دلیل دستکاری و تقلب بالقوه خطرات قابل توجهی را شامل شود. از سوی دیگر، چندین کارگزار خارج از بورس با الزام ثبت و نظارت بر تمامی معاملات در برابر این نوع عملیات محافظت می کنند. بخش بعدی این مقاله این موضوع را با جزئیات بیشتری بررسی خواهد کرد.
خطرهای مرتبط با بازارهای فرابورس
به دلیل فقدان مقررات و نظارت، سرمایه‌گذاران باید آگاه باشند که ریسک‌های بیشتری با معاملات در بازارهای فرابورس مرتبط است.
خطر طرف مقابل
خطر طرف مقابل زمانی رخ می‌دهد که طرف مقابل در یک معامله فرابورس نتواند به مسئولیت‌های توافق شده خود عمل کند. این ممکن است به دلیل شرایط مختلفی از جمله ورشکستگی یا اعسار، تغییرات نظارتی یا حتی سوء مدیریت ساده رخ دهد. طرف‌های دارای نفوذ قابل توجه در بازار فرابورس نیز می‌توانند بر قیمت‌گذاری تأثیر بگذارند.
ریسک عملیاتی
نمونه‌هایی از ریسک‌های عملیاتی، نگرانی‌هایی درباره فناوری و سیستم‌های مورد استفاده برای معاملات در بازارهای فرابورس، مانند شرکت‌های کارگزاری، پلت‌فرم‌های معاملاتی، و سایر خدمات شخص ثالث است. این شامل اختلالات سیستم، اشتباهات در مراحل اجرای سفارش یا تسویه حساب، و هک داده می شود.
ریسک بازار
ریسک بازار احتمال از دست دادن پول به دلیل تغییر شرایط بازار است. اینها ممکن است شامل نوسانات قیمت، مشکلات نقدینگی، یا تغییرات سیاستی باشد که توانایی سرمایه گذاران را برای معامله اوراق بهادار در این بازارها محدود می کند. سرمایه گذاران باید از شرایط فعلی بازار آگاه باشند و از روش های مناسب مدیریت ریسک برای کاهش مواجهه خود با چنین ریسک هایی استفاده کنند.
ریسک اعتباری
در حین شرکت در معاملات با طرف دیگر، تجزیه و تحلیل پتانسیل آسیب پذیری اقتصادی آنها و خطر ناشی از شکست آنها در انجام تعهدات قراردادی خود بسیار حیاتی است. قبل از انجام هرگونه معامله خارج از بورس، اعتبار باید با توجه به ورشکستگی یا ورشکستگی احتمالی، سوءمدیریت و تغییرات در رتبه‌بندی اعتباری که همگی می‌توانند منجر به ویرانی مالی شوند، بررسی شود.
ریسک نقدینگی
خطر زیان ناشی از عدم توانایی در خروج از موقعیت در بازارهای فرابورس به عنوان ریسک نقدینگی شناخته می‌شود. . حجم معاملات کمتر یا شکاف بزرگ بین قیمت پیشنهادی و قیمت پیشنهادی ممکن است باعث بروز چنین مشکلات نقدینگی شود. برای مدیریت چنین ریسک‌هایی، سرمایه‌گذاران باید از شرایط فعلی بازار مطلع شوند و از تاکتیک‌های مدیریت ریسک مناسب، مانند سفارش‌های محدود، برای محدود کردن مواجهه خود استفاده کنند.
مناطق یک چارچوب قانونی برای بازارهای فرابورس به منظور محافظت از سرمایه گذاران و اطمینان از شیوه های معاملاتی منصفانه اجرا کرده اند. این شامل قوانین و دستورالعمل هایی برای رسیدگی به مسائل ذکر شده در بالا و رویه هایی برای نظارت بر فعالیت بازار است. بخش بعدی این مقاله مروری بر این چارچوب نظارتی ارائه خواهد کرد.
چارچوب مقرراتی برای معاملات OTC
برای به حداقل رساندن ریسک‌های مرتبط با معاملات خارج از بورس، یک چارچوب نظارتی توسط یک مرجع نظارتی صنعت مالی ایجاد شد تا قوانین و رویه‌هایی را وضع کند که کارگزاران باید به آن پایبند باشند. این شامل پیوستن به سازمان‌های خودتنظیمی برای صنعت مربوطه خود و همچنین پیروی از دستورات گزارش‌دهی برای هر گونه تراکنش انجام شده در این بازارها می‌شود.
بازارهای فرابورس با هوشیاری توسط چندین نهاد نظارتی نظارت می‌شوند: کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) و FINRA در ایالات متحده و FCA در بریتانیا. این سازمان ها با قوانین سختگیرانه خود تضمین می کنند که کارگزاران از پروتکل های معاملاتی و گزارش دهی و همچنین مقررات رفتار بازار پیروی می کنند.
علاوه بر این، FINRA از اعضای خود می‌خواهد که هنگام معامله اوراق بهادار فرابورس، از مشتریان خود محافظت مناسبی ارائه کنند. این شامل ارائه یک بیانیه کتبی افشای ریسک به مشتریان قبل از نهایی شدن هر معامله است. در این سند، ریسک های مرتبط با سرمایه گذاری های خارج از بورس به طور دقیق فهرست شده است و همچنین شامل محدودیت های بیشتر اعمال شده توسط FINRA است.
FINRA یک برنامه حل و فصل اختلاف ایجاد کرده است تا اطمینان حاصل کند که سرمایه گذاران آسیب دیده در صورتی که معتقدند کارگزار آنها متقلبانه یا فریبکارانه عمل کرده است، فرصت پیگیری استرداد و عدالت را دارند. این برنامه راهی برای ثبت شکایات به مشتریان اعطا می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد تا برای هر گونه تخلفی جبران خسارت کنند.
از آنجایی که معاملات فرابورس شامل معاملاتی است که در هیچ بورسی فهرست نشده اند و کارگزاران معمولاً آنها را تسهیل می کنند، بازارهای فرابورس قوانین و مقررات سخت گیرانه تری نسبت به بورس های اصلی سنتی مانند بورس نیویورک دارند، بنابراین خریداران و فروشندگان می توانند وارد شوند. بدون نیاز به رعایت استانداردها یا الزامات خاص، به توافق نامه ها بپیوندند. با این حال، حتی اگر معاملات فرابورس غیررسمی‌تر از روش‌های سنتی است، قوانین و مقررات متعددی باید رعایت شود تا معامله معتبر تلقی شود.
کارگزار-فروشندگانی که معامله را ترتیب می دهند، مسئولیت اطمینان از اینکه همه شرکت کنندگان از همه قوانین و مقررات قابل اجرا پیروی می کنند، بر عهده می گیرند. به عنوان مثال، قبل از اینکه یک معامله فرابورس رخ دهد، همه طرفین باید بر روی قیمت توافق کنند. علاوه بر این، هم خریداران و هم فروشندگان ممکن است مجبور باشند با محدودیت‌ها و محدودیت‌هایی که به دلیل تجربه یا عوامل دیگری مانند موقعیت مکانی برای آنها اعمال می‌شود، مقابله کنند. کارگزار همچنین ممکن است درخواست کند که اسناد خاص قبل از انجام معامله تکمیل شود.
برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن معامله تجاری، همه طرفین باید از حقوق و تعهدات خود و همچنین هرگونه محدودیتی که بر آنها اعمال می شود آگاه باشند. علاوه بر این، ضروری است که هر مشتری به طور کامل در مورد کارگزار تحقیق کند تا تضمین کند که معامله از قوانین قابل اجرا تبعیت می کند. انجام این کار نه تنها از منافع شما محافظت می کند، بلکه باعث افزایش اعتماد بین شما و طرف دیگر درگیر در این تلاش می شود.
بعد از بحث در مورد چارچوب نظارتی معاملات فرابورس، ارزیابی مزایا و معایب معاملات فرابورس بسیار مهم است. بخش بعدی این مقاله این مزایا را با عمق بیشتری بررسی خواهد کرد.
مزایا و معایب معاملات فرابورس
معاملات فرابورس دارای مزایا و معایب بسیاری است که سرمایه گذاران باید با دقت در نظر بگیرند.
به علاوه
یکی از مهم‌ترین مزایای معاملات فرابورس این است که جایگزینی انعطاف‌پذیر برای صرافی‌های اصلی معمولی برای معاملات ابزارهای مالی فراهم می‌کند. خریداران و فروشندگان می‌توانند بدون رعایت معیارها یا محدودیت‌های خاص، قراردادهایی را امضا کنند، زیرا معاملات فرابورس در هیچ صرافی پست نمی‌شوند. این ممکن است برای سرمایه گذارانی که مایلند معاملات خود را بر اساس عوامل خاصی مانند قیمت یا در دسترس بودن تنظیم کنند، سودمند باشد.
یکی دیگر از مزیت‌های معاملات فرابورس این است که می‌تواند بازدهی بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری معمولی مبتنی بر بورس داشته باشد. از آنجایی که معاملات مشمول محدودیت‌های خاصی نیستند، ممکن است محدودیت‌های قیمت‌گذاری کمتری وجود داشته باشد، به این معنی که خریداران و فروشندگان ممکن است آزادی عمل بیشتری در مذاکره شرایطی داشته باشند که به نفع هر دو طرف است.
در نهایت، معاملات فرابورس ناشناس بودن بیشتری نسبت به معاملات مبتنی بر مبادله ارائه می‌دهد. معاملات فرابورس کمتر به اطلاع عمومی تبدیل می‌شوند، زیرا نیازی به افشا یا تأیید توسط صرافی ندارند. این می تواند برای سرمایه گذارانی که می خواهند هنگام معامله در بازارهای مالی ناشناس بمانند مفید باشد.
معایب
یکی از مهم‌ترین معایب معاملات خارج از بورس، کمبود نقدینگی است که ورود و خروج سریع از موقعیت‌ها را برای معامله‌گران دشوار می‌کند. از آنجایی که این معاملات در هیچ صرافی پست نمی‌شوند، ممکن است بازیگران بازار کمتری داشته باشند، که منجر به ثبت سفارش‌ها و دوره‌های انتظار طولانی‌تر برای تکمیل سفارش‌ها می‌شود.
علاوه بر این، از آنجایی که بازارهای فرابورس قوانین و مقررات سخت گیرانه تری نسبت به صرافی های اصلی دارند، خریداران و فروشندگان ممکن است در معرض کلاهبرداری یا اقدامات غیراخلاقی بیشتری از سوی کارگزاران یا سایر بازیگران قرار گیرند. در نتیجه، سرمایه گذاران باید قبل از هر گونه تعهدی در این بازارها، همیشه در هنگام انعقاد قراردادها احتیاط کنند و در مورد کارگزاری که معاملات آنها را انجام می دهد تحقیق کنند.
علاوه بر این، از آنجایی که معاملات خارج از بورس شامل معاملاتی می‌شود که تحت نظارت یک مبادله تنظیم‌شده نیستند، فرآیند کشف قیمت ممکن است کارایی کمتری داشته باشد. این بدان معناست که خریداران و فروشندگان ممکن است نتوانند بهترین معامله بالقوه را برای معاملات خود تضمین کنند و در نتیجه برای هر دو طرف ضرر وارد شود. در نتیجه، سرمایه‌گذاران قبل از شرکت در یک قرارداد فرابورس، همیشه باید تکالیف خود را انجام دهند.
چنین معاملاتی هر دو جنبه مثبت و منفی دارد که باید قبل از هر گونه تعهدی به طور کامل در نظر گرفته شوند. هر معامله گر فردی باید تصمیم بگیرد که آیا شرکت در بازارهای فرابورس سرمایه گذاری مناسبی برای اهداف و مقاصد خاص آنها است یا خیر.
خط پایین
در پایان، معاملات خارج از بورس یک جایگزین انعطاف‌پذیر برای بورس‌های تحت نظارت است، اما با ریسک‌هایی همراه است که هم خریداران و هم فروشندگان باید از آن آگاه باشند. سرمایه‌گذاران در صورتی که درک روشنی از اصول این بازار، ساختار نظارتی حاکم بر آن، و مزایا و معایب آن داشته باشند، ممکن است قضاوت بهتری در مورد معاملات خارج از بورس داشته باشند.
