STP در مقابل کارگزاران فارکس ECN: تفاوت چه می باشد؟

دنیای تجارت فارکس به طور فزاینده ای به یک جریان اصلی تبدیل می شوند و مشاغل کوچکتر و افراد را به تجارت در کنار رهبران صنعت دعوت می نماید. برخلاف گذشته، تجارت فارکس برای سرمایه گذاران در دسترس و اغلب سودآور می باشد. بودجه های محدود با وجود کاهش موانع مالی برای ورود، موضوع دانش و تجربه در بازار معاملات فارکس همچنان ادامه دارد. 

معامله گران مشتاق باید درک محکمی از انواع مفاهیم اساسی در زمینه فارکس داشته باشند، که از کارگزاران و انواع فرعی آنها شروع می شود. این مقاله به ماهیت کارگزاران فارکس، زیرشاخه های مربوط به آنها و نحوه تصمیم گیری بین این گزینه های متمایز می پردازد.

کارگزاران فارکس چه کسانی هستند و چرا اهمیت دارند؟

برای افراد و مشاغلی که قصد ورود به صنعت فارکس را دارند، درک مفهوم کارگزار فارکس. کارگزاران فارکس به عنوان واسطه های عملی بین معامله گران و بازار فارکس عمل می کنند. با کمک آنها، معامله گران می توانند به سرعت فروشندگان یا خریداران مشابه را پیدا کنند و معاملات فارکس ترجیحی خود را اجرا کنند. کارگزاران فارکس همچنین با ارائه‌دهندگان نقدینگی شریک می‌شوند تا سطح نقدینگی را در بازار فارکس بالا ببرند و تسهیلات بیشتری را تسهیل کنند. تجارت فعال و افزایش عرضه ارز.

کارگزاران فارکس همچنین پلتفرم‌های راحت و بسیار کاربردی را در اختیار معامله‌گران قرار می‌دهند که حاوی قیمت ارز، مکانیسم‌های معاملاتی، ابزارهای تحلیلی و بسیاری از ویژگی‌های مفید دیگر است. مشارکت و خدمات ارائه شده آنها، چشم انداز معاملات فارکس را برای معامله گران مبتدی و با تجربه به طور یکسان در دسترس تر می کند. 

کارگزاران فارکس برای مشارکت خود، سود خود را با کارمزد تراکنش و تفاوت بین قیمت های پیشنهادی و درخواستی به دست می آورند. تفاوت بین قیمت های پیشنهادی و درخواستی ارائه شده توسط کارگزاران فارکس اسپرد نامیده می شود. اگرچه این بدان معنی است که کارگزاران فارکس کمی قیمت های بازار را تغییر می دهند تا درآمد اسپرد ایجاد کنند، اما مزایای کلی آنها برای بازار فارکس بسیار بیشتر از هزینه ها است. 

بنابراین، کارگزاران فارکس به طور مستقیم و غیرمستقیم نقشی حیاتی در ساده‌سازی فرآیند معاملات فارکس برای معامله‌گران حرفه‌ای ایفا می‌کنند. کارگزاران فارکس انواع مختلفی دارند و تلاش های معامله گر را به روش های مختلف تسهیل می کنند. بنابراین، درک اینکه کدام نوع کارگزار فارکس برای یک روش تجاری خاص بهترین است، بسیار مهم است.

کارگزاران میز معامله (DD) در مقابل کارگزاران بدون معامله (NDD)

کارگزار فارکس مدل DD به طور موثر به عنوان یک بازارساز در صنعت فارکس عمل می کند. آنها سفارش ها را به دو صورت اجرا می کنند: تطبیق معامله گران با خریداران یا فروشندگان در بازار آزاد، یا عمل به عنوان طرف مقابل. انتخاب بین این انواع معاملات به شرایط فعلی بازار و ترجیحات کارگزاران میز معامله بستگی دارد. 

از یک طرف، کارگزاران میز معامله، اسپردهای ثابتی را ارائه می‌کنند و اطمینان می‌دهند که تراکنش‌های مورد نظر معامله‌گران همیشه اجرا می‌شوند. با این حال، شرایط ممکن است همیشه مطلوب نباشد، زیرا اسپرد آنها در مقایسه با بازار آزاد فارکس گسترده تر است. علاوه بر این، از آنجایی که کارگزاران میز معامله نقطه مقابل یک تراکنش خاص را انتخاب می‌کنند، این می‌تواند منجر به تضاد منافع خاص با کارگزاران شود که فقط طرف‌های مطلوب را انتخاب می‌کنند و احتمالاً با مشتریان مربوطه خود رقابت می‌کنند. 

از سوی دیگر، کارگزاران مدل NDD تنها به عنوان واسطه عمل می کنند و دسترسی مستقیم به بازار را برای معامله گران فارکس فراهم می کنند. همانطور که از نام آن پیداست، هیچ دفاتر معاملاتی در این مورد دخیل نیست، زیرا کارگزاران فارکس NDD هیچ تراکنشی را از طرف آنها انجام نمی دهند. آنها با کمک ارائه دهندگان نقدینگی، موسسات مالی بزرگ و نهادهای مشابه، معامله گران را به بازار فارکس متصل می کنند. کارگزاران NDD دارای دو نوع فرعی هستند – کارگزاران ECN و کارگزاران STP. 

کارگزاران ECN توضیح دادند

کارگزاران ECN از شبکه های ارتباطی الکترونیکی برای ایجاد یک پل دیجیتال بین مشتریان و فارکس استفاده می کنند. بازار تجارت با قابلیت‌های ECN، کارگزاران پلتفرم‌هایی را با دسترسی فوری به پایگاه‌های اطلاعاتی فارکس در زمان واقعی توسعه می‌دهند و قیمت‌های بازار را به طور مداوم جمع‌آوری می‌کنند. در نتیجه، کارگزاران ECN می توانند اسپردهای باریکی ارائه دهند، زیرا آنها توسط جغرافیا یا بازار محلی فارکس محدود نمی شوند. 

قبل از اختراع ECN ها، چشم انداز فارکس به طور قابل توجهی متفاوت بود، زیرا قیمت های بازار اغلب می توانست بر اساس موقعیت جغرافیایی آنها دیکته شود. معامله گران راه قابل اعتمادی برای شناسایی و مقایسه قیمت های مختلف در سراسر جهان نداشتند. با ECN ها، حتی معامله گران فردی با قابلیت های بسیار محدود می توانند فورا رقابتی ترین بازار را در سراسر جهان دریافت کنند. 

این امر ECN را برای معامله گران بسیار جذاب می کند، زیرا آنها همیشه بهترین اسپردهای موجود در بازار را دریافت می کنند. با این حال، کارگزاران ECN برای خدمات ارائه شده خود کارمزدهای متفاوتی را دریافت می کنند که ممکن است در مقایسه با کارگزاران استاندارد بالاتر باشد. بنابراین، در نظر گرفتن حجم بالقوه معاملات و مقایسه کاهش اسپرد با افزایش هزینه‌های کمیسیون حیاتی است. 

علاوه بر این، کارگزاران ECN 24 ساعته در دسترس هستند و فعالیت‌های معاملاتی مستمر را فعال می‌کنند و به معامله‌گران اجازه می‌دهند تا استراتژی‌های تمام وقت خود را بدون تاخیر قابل توجه انجام دهند. تجارت ECN نیز نسبت به معامله‌گران بی‌طرفانه است، زیرا کارگزاران ECN علیه مشتریان خود معامله نمی‌کنند و خطرات کمتری را در ارتباط با تضاد منافع فراهم می‌کنند.

آشنایی با کارگزاران STP

کارگزاران مدل NDD که تراکنش‌های فارکس را بدون استفاده از میزهای معاملاتی یا به‌عنوان طرف مقابل مستقیم برای مشتریان خود انجام می‌دهند، کارگزاران پردازش مستقیم (STP) هستند. آنها اسپردهای باریکی را از طریق تجمیع قیمت‌های بازار ارائه می‌کنند و مشتریانی را با دسترسی مستقیم به بازار فارکس تطبیق می‌دهند. 

در حالی که کارگزاران STP Forex شباهت های زیادی با همتایان ECN خود دارند، از چندین جهت مهم با هم تفاوت دارند. اول از همه، کارگزاران STP به طور متفاوتی به اجرای تجارت می پردازند. برخلاف ECN ها، STP ها مشتریان را با بازار بین بانکی مرتبط نمی کنند. 

در عوض، آنها شرکای مختلفی دارند، از بازارسازان، سایر شرکت‌های کارگزاری یا حتی کارگزاران STP مشابه. این بدان معناست که تراکنش‌های پردازش شده توسط STP می‌توانند از طریق کانال‌های مختلف با سرعت و کارایی متفاوت اجرا شوند. 

علاوه بر این، کارگزاران STP ساختارهای قیمت گذاری متفاوتی دارند. در حالی که کارگزاران ECN عمدتاً از کمیسیون در هر معامله سود می برند، کارگزاران STP نیز درآمد خود را از طریق اسپرد به دست می آورند. بنابراین، استفاده از کارگزاران STP ممکن است برای معامله گران با حجم تراکنش های بالا گران تر باشد. 

STP در مقابل کارگزار ECN – مقایسه مستقیم

همانطور که بحث شد، مدل‌های STP و ECN ویژگی‌های مثبت زیادی مانند ارائه اسپردهای رقابتی دارند، هرگز علیه مشتریان خود معامله نمی کنند و به بازارهای بین بانکی جهانی دسترسی ندارند. با این حال، مدل‌های STP و ECN چندین تفاوت اساسی در رویکرد خود برای اجرای تراکنش‌ها دارند که در نظر گرفتن و درک آن‌ها برای معامله‌گران مشتاق ضروری است.

کارمزدهای نقدینگی و کمیسیون

کارگزاران ECN همچنین سطوح نقدینگی فراوانی را به مشتریان خود ارائه می‌کنند و به مؤسسات ارائه‌دهنده نقدینگی بزرگ دسترسی دارند. این به نوبه خود به زمان تراکنش و کارایی سریع تر تبدیل می شود. برعکس، کارگزاران STP معمولاً به استخرهای نقدینگی کافی دسترسی ندارند، زیرا معامله‌گرانی را با نیازهای معاملاتی کوچک‌تر در خود جای می‌دهند. در نتیجه، تراکنش‌های پردازش‌شده آن‌ها ممکن است مستعد لغزش باشد و سفارش‌ها را به سرعت پردازش نکنند. 

تا کنون، ECN در مقایسه مستقیم از کارگزاران STP برتر به نظر می‌رسد. در حالی که مدل ECN دارای مزایای مختلفی نسبت به STP است، قیمت قابل توجهی نیز دارد. اکثر کارگزاران ECN کمیسیون های قابل توجهی را برای خدمات خود دریافت می کنند و در صورت انجام تراکنش های با حجم بالا، هزینه های کل زیادی را جمع می کنند. 

پردازش تراکنش

مسلماً اساسی‌ترین تفاوت، فرآیند مسیریابی سفارش است. در مورد ECN ها، سفارش های معامله گر بدون تهدید مداخله شخص ثالث یا تغییر اسپرد به بازار بین بانکی منتقل می شوند. این فرآیند برای معامله گران درگیر کاملاً شفاف و ناشناس است. در حالی که مسیریابی سفارش STP ناشناس را نیز در نظر می گیرد، شفافیت و سازگاری ندارد.

در نتیجه، پردازش سفارش ممکن است از نظر طول و کارایی متفاوت باشد و خطرات مربوط به تضاد منافع را در بر داشته باشد. از آنجایی که تراکنش‌های STP فاقد شفافیت هستند، ممکن است به کارگزاران میز معامله ارسال شوند، که به نوبه خود می‌توانند تصمیم بگیرند که تراکنش را در داخل خود نگه دارند. مشتریان هیچ وسیله موثری برای جلوگیری از این اتفاق ندارند، زیرا این یک روش اساسی تطبیق سفارش برای کارگزاران STP است. 

چیزهایی که باید هنگام انتخاب بین STP و ECN در نظر گرفت

با وجود تفاوت‌های آنها، هر دو ECN و STP انواع کارگزار انتخاب های عالی برای معامله گران با نیازها و نیازهای مختلف است. هر دو نوع دسترسی مستقیم به بازارهای فارکس و اسپردهای محدود را فراهم می‌کنند، اما سود متفاوتی برای معامله‌گران خاص دارند. بنابراین، تصمیم گیری بین این دو گزینه بیشتر به شرایط متمایز یک فرد یا کسب و کار معامله گر معین بستگی دارد:

برنامه قیمت گذاری را تجزیه و تحلیل کنید

در حالی که نیازهای ساختاری و پردازشی برای معامله گران مهم است، بودجه اغلب ممکن است تصمیم به انتخاب یک کارگزار را تعیین کند. در این مورد، کارگزار ECN گران‌ترین گزینه است، زیرا برای تراکنش‌های پردازش‌شده، کارمزدهای کمیسیون قابل‌توجهی را دریافت می‌کند. با این حال، آنها معمولاً فقط با کارمزد کمیسیون عمل می کنند، در حالی که کارگزاران STP نیز سهمی از اسپرد را در کنار هزینه های تراکنش می گیرند. اگرچه ممکن است هزینه های STP بزرگتر به نظر برسد، اما به شدت به اندازه تراکنش و فرکانس کلی معاملات بستگی دارد. 

معامله گران با نیازهای مقیاس کوچکتر ممکن است با اطمینان هزینه های ترکیبی کارگزار STP را پوشش دهند در حالی که با نرخ های ECN معمولاً بالاتر مشکل دارند. بنابراین، هر معامله‌گری باید نیازهای معاملاتی خود را در کوتاه‌مدت و بلندمدت تجزیه و تحلیل کند و برآوردهای تقریبی از کمیسیون‌ها و اسپردهای احتمالی مرتبط با هر دو نوع کارگزار را محاسبه کند. 

با این حال، درک این نکته ضروری است که ترجیحات قیمت گذاری ممکن است در طول زمان برای معامله گران خاص و نیازهای تجاری مربوطه آنها تغییر کند. برای مثال، معامله‌گرانی که اخیراً حجم و اندازه تراکنش‌ها افزایش یافته است، ممکن است با کارمزدهای غیرمنطقی با برخی از شرکای کارگزار مواجه شوند. در این صورت، بهتر است دوباره وارد بازار کارگزاری شوید و بسته‌های قیمتی مطلوب‌تری را جستجو کنید. 

ارائه‌دهندگان نقدینگی پشت کارگزار انتخابی را بررسی کنید

موضوع نقدینگی کافی یک موضوع دائمی در حوزه فارکس است. نقدینگی عملاً هر جنبه ای از بازار فارکس را دیکته می کند و بر آن تأثیر می گذارد و تعیین می کند که آیا صنعت در هر لحظه فعال و پر رونق است یا خیر. همین امر در مورد کارگزاران فارکس منفرد و شراکت مربوطه آنها با ارائه دهندگان نقدینگی صادق است. 

به طور کلی، شرکت های ECN نسبت به STP مزیت مشخصی در ارائه منابع نقدینگی فراوان دارند. با این حال، قابلیت‌های نقدینگی هر دو نوع کارگزار باید با ارزش‌های مربوطه سنجیده شود. به عنوان مثال، در حالی که کارگزاران STP ممکن است هزینه های کمتری ارائه دهند، استخرهای نقدینگی ضعیف آنها ممکن است تأثیر منفی کاهش کمیسیون معاملات را جبران کند. بنابراین، رویکرد صحیح این است که نکات مثبت و منفی هر پیشنهاد را بسنجیم و در نظر بگیریم که آیا استخرهای نقدینگی مربوطه برای نیازهای تجاری خاص به اندازه کافی عمیق هستند یا خیر. 

اهداف و نیازهای تجاری خود را درک کنید

قبل از متعهد شدن به تصمیم نهایی، معامله‌گران باید الزامات خاص و آرزوهای بلندمدت خود را به دقت تجزیه و تحلیل کنند. به عنوان مثال، اگر یک معامله گر معین بودجه معاملاتی محدودی داشته باشد و به دنبال حجم کمتری از معاملات باشد، کارگزاران STP ممکن است بهترین انتخاب باشند. کارگزاران STP کارمزدهای کمتری را در عین حفظ اسپرد نسبتاً محدود و قیمت های رقابتی فارکس ارائه می دهند. با این حال، معامله گرانی که با کارگزاران STP همراه می شوند باید خطرات بالقوه مرتبط با شفافیت کمتر و غیرقابل پیش بینی بودن مدل STP را در نظر بگیرند. 

از سوی دیگر، معامله‌گرانی که نیازمندی‌های تراکنش گسترده و حجم بالا هستند، بهترین کار را برای شراکت با کارگزاران ECN انجام می‌دهند، زیرا آنها باریک‌ترین اسپرد ممکن را در بازار ارائه می‌دهند. آنها همچنین شفافیت را فراهم می کنند و تضاد منافع احتمالی را از تجارت علیه مشتریان خود حذف می کنند. با این حال، کارگزاران ECN بسیار گران هستند، که می تواند برای برخی از معامله گران در مقیاس بزرگ بازدارنده باشد. 

همانطور که در بالا نشان داده شد، بهتر است قبل از شراکت با یک کارگزار خاص، نیازها و آرزوهای تجاری خاص را شناسایی کنید. به این ترتیب، افراد و شرکت‌ها درک محکمی از اولویت‌های تجاری خود خواهند داشت و سپس تصمیم می‌گیرند که کدام نوع به طور مطلوب با نیازهای آنها مطابقت دارد. 

نهایی

کارگزاران ECN و STP دو تا از محکم‌ترین انتخاب‌ها هستند بازار کارگزار، که پیشرفت‌های مختلفی را نسبت به شیوه‌های کارگزاری ایجاد شده ارائه می‌کند. مشارکت آنها چشم انداز معاملات فارکس را کارآمدتر و در دسترس عموم معامله گران کرد. با این حال، تصمیم گیری بین دو گزینه ممکن است چالش برانگیز باشد، زیرا عوامل و متغیرهای متعددی باید در نظر گرفته شوند.