معاملات استخر سیاه توضیح داده شد – این بازارهای مبهم چگونه کار می کنند؟

بازارهای مالی یک سیستم پیچیده از چندین مبادلات اساسی، شرکت‌ها و بازارسازان را تشکیل می‌دهند که به یکدیگر متصل شده و به یکدیگر وابسته هستند. معامله‌گر جدیدی که سعی می‌کند عناصر معاملاتی را درک کند، بر ابزارهای معاملاتی، سطوح نقدینگی و قیمت‌های بازار تمرکز دارد.

با این حال، عناصر دیگر نقش عمده ای در پایداری سیستم دارند. تصور کنید که یک سرمایه گذار چند میلیاردر بخواهد 100000 سهم را بفروشد شرکت ABC این خبر بازار عمومی را وارونه خواهد کرد. 

این جایی است که استخرهای سیاه وارد عمل می شوند. بیایید کمی در مورد معاملات سیاه استخر و اینکه آیا مزایایی برای این استخرهای نقدینگی خصوصی وجود دارد روشن کنیم.

درک استخرهای سیاه

استخرها سیاه مبادلات خصوصی هستند که در آن سهام و سایر اوراق بهادار بین مؤسسات مالی منتخب، صرافی ها و سرمایه گذاران مهم معامله می شود. این استخرها برای بازارهای ثانویه و بازرگانان عمومی قابل دسترسی نیستند، که باعث برخی انتقادها در مورد شفافیت استخرهای سیاه می شود.

شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران بزرگ معاملات بلوکی را در بازارهای سهام استخرهای سیاه بدون تأثیر بر بازار عمومی و قیمت اوراق بهادار انجام می‌دهند. در غیر این صورت، اگر شرکت ها به صورت عمده در بازارهای آزاد معامله کنند، می توانند به شدت بر قیمت سهام شرکت تأثیر بگذارند و باعث افزایش یا کاهش قابل توجه قیمت شوند.

در عین حال، استخرهای سیاه نقدینگی این نام را از فقدان شفافیت گرفته‌اند، که نگرانی‌هایی را در مورد تضاد منافع و قصد بازیگران کلیدی بازار که می‌توانند به طور چشمگیری بازار را به نفع خود دستکاری کنند، ایجاد می‌کند.

با این حال، مبادلات استخر سیاه کاملاً قانونی هستند و توسط کمیسیون امنیت و مبادلات ایالات متحده (SEC)، که بازار را مدیریت می‌کند و تضمین می‌کند که شرکت‌کنندگان با حسن نیت عمل می‌کنند، تنظیم می‌شوند.

تاریخچه استخرهای سیاه

طبق گفته مؤسسه CFA (تحلیلگر مالی خبره)، یک نهاد جهانی که مسئول اخلاق سرمایه گذاری، کد رفتار و آموزش است، استخرهای سیاه در دهه 1980 در کنار ظهور تجارت با فرکانس بالا ایجاد شد (HFT).

برنامه‌های مجهز به HFT از مدل‌های مبتنی بر الگوریتم برای اجرای معاملات چندگانه تقریباً آنی استفاده می‌کنند. . استفاده از HFT در معاملات روزانه به یک روش معمول برای معامله گران تبدیل شد، که در آن سرمایه گذاران و شرکت های نهادی می توانستند حجم زیادی از اوراق بهادار را در عرض میلی ثانیه معامله کنند. معامله گران برای به دست آوردن مزیت کسری با قرار دادن سفارشات بازار قبل از سایر فعالان بازار و استفاده از این فرصت ها برای به حداکثر رساندن سود خود رقابت کردند.

معامله‌گران بعدی، پس از اجرای انبوه با استفاده از HFT، احتمال بیشتری دارد که با تاخیر و افزایش قیمت مواجه شوند. سپس، معامله‌گران می‌توانند پس از اجرای بعدی، موقعیت‌های خود را ببندند و سود قابل توجهی کسب کنند.

این فعالیت‌ها باعث تغییرات عمده در بازار آزاد شد و قیمت اوراق بهادار اساسی را به شدت تغییر داد. علاوه بر این، استفاده روزافزون از فناوری HFT به دلیل عدم تغییر سطوح نقدینگی که این فعالیت‌ها ایجاد می‌کردند، اجرای به موقع سفارش‌ها را با مشکل مواجه کرد.

بنابراین، برای جلوگیری از نوسانات بیش از حد بازار و دستکاری احتمالی، بانک‌های سرمایه‌گذاری و شرکت‌های مالی بزرگ مبادلات خصوصی ایجاد کردند. این بازارهای بسته شفافیت کمتری برای کاهش تأثیرات خود بر قیمت‌های بازار دارند، از این رو استخرهای سیاه نامیده می‌شوند.

استخرهای سیاه چگونه کار می کنند؟

داده‌های استخر سیاه تنها برای گروه منتخبی از صندوق‌های تامینی و موسسات مالی قابل دسترسی است، و آنها از یک سیستم معاملاتی جایگزین برای پنهان کردن فعالیت‌های معاملاتی خود از رقبا و کاهش تاثیر آن بر قیمت‌های بازار آزاد استفاده می‌کنند.

معاملات مسدود شده در استخرهای سیاه انجام می‌شود ، که در آن تعداد زیادی از اوراق بهادار به صورت خصوصی بین دو طرف به دور از چشم عموم مورد مذاکره و توافق قرار می گیرند. موسسات مالی بزرگ و SEC معاملات سیاه استخر را اداره می کنند.

مبادلات بازار سهام با استخر سیاه، یک معامله بلوکی را تعریف می‌کنند که ارزش آن حداقل 200000 دلار یا بیش از 10000 سهم است، در حالی که بیشتر معاملات بلوک دارای استخر، در واقع، بسیار بیشتر از این ارقام است. 

معاملات غیر مبادله ای (استخر سیاه) در طول سال ها گسترش یافته است و حدوداً به حساب می آید 40٪ از کل معاملات سهام در ایالات متحده، از 16٪ در سال 2010 رشد کرده است.

سرمایه‌گذاران و مؤسسات مالی بزرگ به طور فزاینده‌ای ترجیح می‌دهند که ادغام سیاه را به بازارهای عمومی برای تأمین مقادیر زیادی از اوراق بهادار بدون ایجاد تغییرات عمده در بازار ترجیح دهند. علاوه بر این، این مجموعه‌ها شامل کارمزد تراکنش‌های کمتری می‌شوند، زیرا مستلزم پلتفرم‌های مبادله و واسطه‌های متعدد نیستند. 

معاملات استخر سیاه

معامله سهام در استخرهای سیاه برای سرمایه گذاران خرد در دسترس نیست و تنها مؤسسات مالی مهم و صندوق های تامینی که مایل به معامله مقادیر بسیار زیاد سهام و اوراق بهادار هستند با استخرهای نقدینگی سیاه سروکار دارند.

بازیگران کلیدی بازار، بازارهای خصوصی را ترجیح می‌دهند، زیرا این بازارها مستلزم کارمزدهای کمتری هستند زیرا واسطه‌های کمتری درگیر هستند، در حالی که معاملات فقط از طریق یک کارگزار انجام می‌شود. علاوه بر این، شرکت‌ها به احتمال زیاد خریدار/فروشنده‌ای را برای تجارت با آنها در استخرهای خصوصی به جای بازارهای ثانویه پیدا می‌کنند.

این شرکت‌ها معمولاً صدها هزار اوراق بهادار با ارزش بیش از میلیون‌ها دلار معامله می‌کنند و شایعه این رویدادها برای کاهش یا افزایش چشمگیر قیمت اوراق بهادار مورد نظر کافی است. 

ماهیت غیرشفاف این استخرها به معامله‌گران کمک می‌کند تا معامله بهتری با قیمت مناسب نسبت به زمانی که معامله در یک محیط بازار آزاد انجام شود، تضمین کنند.

خریدار و فروشنده در استخر سیاه بر سر قیمت و حجم معامله از طریق یک کارگزار توافق می‌کنند. هنگامی که هر دو طرف در یک نقطه میانی بین قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی توافق کنند، ممکن است بهبود قیمت اتفاق بیفتد.

با این حال، محرمانه بودن این جزئیات برای اطمینان از اینکه بازارهای عمومی این اخبار را دریافت نمی کنند، بسیار مهم است. همچنین، اطلاعات باید از سایر معامله‌گران سیاه که می‌توانند با استفاده از فناوری HFT برای سرمایه‌گذاری در تجارت بلوک برنامه‌ریزی‌شده، پیشتاز باشند و سفارش‌ها را اجرا کنند، خصوصی نگه داشته شود.

انواع استخرهای سیاه

استخرهای سیاه و انواع دیگر مبادلات غیر دولتی از طریق کارگزاران خصوصی کار می کنند که مشمول مقررات SEC هستند. بنابراین، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده این مبادلات را با وجود عدم شفافیت و فرصت های ناعادلانه ای که ممکن است برای مؤسسات بزرگ ایجاد کند، کنترل می کند.

ابزار سیاه سه نوع دارد، که تعیین کننده فناوری یا نوع واسطه ای است که در اجرای معاملات بلوکی استفاده می شود.

استخر سیاه متعلق به بروکر-فروشنده

اولین نوع استخر سیاه، چیزی است که توسط کارگزار-فروشندگان ارائه شده است. ، که در بازارهای مالی شرکت می کنند تا ثروت خود را افزایش دهند و علاوه بر انجام معاملات از طرف مشتریان خود، کمی پورسانت دریافت کنند.

کارگزار-فروشندگان قیمت‌ها را بر اساس حجم معاملات و کشف قیمت ارائه می‌کنند. فرآیند کشف قیمت مستلزم تعیین یک قیمت امنیتی قابل قبول با توجه به سطح عرضه و تقاضا، تحمل ریسک و رفاه کلی اقتصادی است.

Credit Suisse CrossFinder یک استخر سیاه معروف است که از الگوریتم‌ها در سیستم‌های تجارت الکترونیکی استفاده می‌کند. با این حال، اخیرا خریداری شده و توسط UBS تعطیل شده است. نمونه‌های دیگر از استخرهای سیاه دلال و دلال عبارتند از SigmaX گلدمن ساکس و مورگان استنلی. MS Pool.

کارگزار آژانس یا استخر سیاه متعلق به بورس

استخرهای سیاه کارگزار آژانس، یکی دیگر از سیستم های تجاری خصوصی رایج است که به جای یک اصل، به عنوان نماینده عمل می کند. این استخرهای سیاه متعلق به بورس شامل کشف قیمت نمی‌شوند زیرا از مدل بهترین پیشنهاد و پیشنهاد ملی برای رسیدن به نقطه میانی قیمت استفاده می‌کنند. 

NBBO یک روش نقل قول است که بالاترین قیمت پیشنهادی و کمترین قیمت درخواستی را از صرافی ها و سیستم های معاملاتی مختلف تلفیق می کند. این مدل کمترین اسپرد را تضمین می کند هنگام معامله اوراق بهادار توافق شده امکان پذیر است.

برخی از این نوع استخرها متعلق به بازارهای معروف بورس اوراق بهادار مانند Euronext NYSE و BATS هستند که متعلق به   هیئت تجارت شیکاگو.

استخرهای سیاه بازارساز الکترونیک

شرکت های مالی خصوصی به طور مستقل این استخرهای سیاه را ایجاد می کنند و از سازنده بازار مدلی برای تجارت به نفع خود است. بازارسازان برای افزایش نقدینگی و جذب معامله گران بیشتر در بازارهای مالی شرکت می کنند و به طور مداوم دارایی های مختلف را خرید و فروش می کنند.

بنابراین، معامله‌گران استخر سیاه هنگام معامله ده‌ها یا صدها هزار دارایی و دلار از نقدینگی بالایی در این نوع استخرهای سیاه برخوردار می‌شوند. 

قیمت‌گذاری در این رویکرد شامل مدل نقل‌قول NBBO نمی‌شود، بنابراین کشف قیمت در استخرهای سیاه الکترونیکی مستقل گنجانده شده است.

کاربردهای استخر سیاه

استخرهای سیاه به عنوان راهی برای شرکت‌های بزرگی وجود دارد که می‌خواهند سفارش‌های معاملاتی عظیمی را ارائه کنند که به دلیل محدودیت‌های نقدینگی و در دسترس نمی‌تواند در بازارهای ثانویه انجام شود. 

فرض کنید یک شرکت مالی می خواهد 1,000,000 سهم را در مبادلات عمومی بفروشد. روند به شرح زیر است. این شرکت برای چند روز سفارش را با یک کارگزار کف انجام می دهد تا تخمین قیمت و ارزیابی معاملات انجام دهد و بهترین قیمت های پیشنهادی و درخواستی را پیدا کند. 

سپس، شرکت فروشنده باید این سهام را در چندین دسته 100000 سهمی یا حتی کمتر، بسته به شرایط بازار، بفروشد. 

سایر فعالان بازار در نهایت متوجه این حرکت عظیم می‌شوند و شروع به سفته‌بازی در مورد قیمت سهام می‌کنند، سهام بیشتری را کوتاه می‌فروشند، که می‌تواند یک اثر دومینو ایجاد کند و قیمت سهام را پایین بیاورد. 

بنابراین، استخرهای سیاه به سرمایه‌گذاران و شرکت‌های بزرگ کمک می‌کنند تا با استفاده از نرم‌افزار HFT و الگوریتمی، سفارش‌های معاملاتی خود را بسیار سریع‌تر انجام دهند. این سیستم‌های معاملاتی خودکار، حجم معاملات بلوکی را به بیت‌های کوچک‌تر تقسیم می‌کنند و آن‌ها را در چند صرافی خصوصی با بهترین قیمت ممکن قرار می‌دهند. 

شرکت‌های مالی بزرگ دیگری را می‌توان در استخرهای سیاه مختلف یافت که این سفارشات بازار را می‌پذیرند و در عرض چند ثانیه با فروشنده اجرا می‌شوند. این فرآیند به سرعت و مخفیانه انجام می شود تا از نشت اطلاعات یا اجرای جلو جلوگیری شود.

مقررات تبادل استخر سیاه

علیرغم ابهام استخرهای سیاه و مزیت آشکاری که برای مؤسسات بزرگ نسبت به شرکت کنندگان در بازار عمومی ایجاد می کنند، به شدت توسط SEC که قانون ایجاد استخر سیاه را در آوریل 1979. این قانون مستلزم آن است که سهام های فهرست شده را می توان با استفاده از پلتفرم های خارج از بورس خارج از بورس معامله کرد.

معاملات استخر سیاه به چند شرکت محدود بود و سهم کمی در حجم کلی معامله داشت. برای حدود 20 سال، “معاملات در طبقه بالا” کمتر از 5٪ از کل معاملات را تشکیل می داد.

ایجاد سیستم معاملاتی با فرکانس بالا سرعت معاملات را افزایش داد، جایی که شرکت‌ها برای اجرای سفارش‌های بازار و پیشروی یکدیگر برای سرمایه‌گذاری از فرصت‌های معاملات عمومی رقابت می‌کردند. با این حال، این شرایط ناعادلانه ای را برای شرکت هایی ایجاد کرد که توسط دیگران پیشتاز بودند و آنها را در معاملات خود متضرر کرد.

در سال 2007، SEC را تصویب کرد قانون سیستم بازار ملی، به شرکت ها اجازه می دهد تا بازار عمومی را دور بزنند و مستقیماً در صرافی های خصوصی معامله کنند تا از مزیت قیمت برخوردار شوند. این قانون، علاوه بر افزایش فناوری HFT، تعداد معامله‌گران صرافی خصوصی را افزایش داد و شاهد ایجاد صرافی‌های خصوصی بیشتری بود.

در سال 2022، SEC قانونی پیشنهاد کرد که اپراتورهای استخر سیاه را ملزم می‌کرد تا دستورات بازار را در بازارهای ثانویه عمومی به جای خصوصی اجرا کنند، مگر اینکه مزیت قیمتی آشکاری در استخرهای سیاه ارائه شود. 

با این حال، این تغییر احتمالی در استخر سیاه به شرکت‌هایی هشدار می‌دهد که این نگرانی را مطرح کردند که پویایی و صحنه استخرهای سیاه را تغییر می‌دهد و جنبش‌های شرکت‌های بزرگ را در معرض دید عموم قرار می‌دهد.

نقد ادغام استخر سیاه

اگرچه SEC معاملات استخر سیاه و بورس های خصوصی را بررسی می کند، عدم شفافیت و ابهام این بازارها باعث نگرانی و انتقاد خرده فروشان متوسط ​​می شود. 

اپراتورهای بورس اوراق بهادار عمومی اشاره می کنند که معاملات خارج از بورس یک مزیت قیمتی ناعادلانه برای معامله گران نهادی ایجاد می کند که ممکن است سهم قابل توجهی در بازار عمومی نیز داشته باشند. این به آنها مزیت بیشتری می دهد تا سود خود را نسبت به سایر معامله گران چند برابر کنند.

سایر انتقادات از این مجموعه‌ها نشان می‌دهد که عدم گزارش‌دهی و افشای قیمت ممکن است منجر به اطلاعات گمراه‌کننده و تضاد منافع شود. SEC بر روی استخرهای سیاه دو برابر شد و خواستار قانون معامله برای معامله گران شد تا با حسن نیت عمل کنند. 

با این حال، اپراتورهای صرافی خصوصی ادعا می کنند که نقدینگی استخر سیاه بالاتر از بازارهای عمومی است، به ویژه برای معامله گران با فرکانس بالا.

مزایای استخرهای سیاه

استخرهای خصوصی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک مزایای متعددی را برای شرکت‌های بزرگ فراهم می‌کنند که از تجارت با حداقل شفافیت و مزایای دیگر بهره می‌برند.

حداقل تاثیر بازار ثانویه

معاملات بزرگ معمولاً بازارهای عمومی را تحت تأثیر قرار می دهند و گمانه زنی های قیمتی را تحریک می کنند. با این حال، معامله اوراق بهادار به صورت عمده در بازارهای خصوصی بر بازارهای ثانویه تأثیری ندارد.

هزینه های کم تراکنش

معامله در استخرهای سیاه از سیستم‌های معاملاتی جایگزین استفاده می‌کند که قیمت‌ها را از صرافی‌های مختلف ادغام می‌کند و محدوده‌های اسپرد محدودی را ارائه می‌کند که باعث کاهش کمیسیون کارگزار می‌شود. به‌علاوه، این استخرها واسطه‌های کمتری را شامل می‌شوند که منجر به کاهش هزینه‌های تراکنش می‌شود.

قیمت‌های اجرای بهتر

استخرهای سیاه شامل بازیگران قابل توجهی در بازار است که احتمال بیشتری دارد با سفارش بلوکی درخواست شده توسط یک سرمایه گذار نهادی مطابقت داشته باشند. علاوه بر این، نقدینگی بالا در این بازار و مدل مظنه میانی بهترین شرایط معاملاتی را برای معامله گران فراهم می کند. 

ناشناس

شرکت‌های بزرگ می‌توانند اوراق بهادار با حجم انبوه را بدون افشای اطلاعات خود در معرض رقبا معامله کنند، که این امر برنامه‌ها یا استراتژی‌های آنها را حفظ می‌کند و از پیشروی اجتناب می‌کند.

معایب استخر سیاه

معاملات و مبادلات سهام خصوصی نگرانی و انتقاد اپراتورها و معامله گران متعدد را به دلیل معایب زیر ایجاد می کنند.

رقابت قیمت ناعادلانه

معاملات خارج از بورس را می توان با قیمتی انجام داد که از ارزش بازار عمومی دور است و مزیت های ناعادلانه ای را برای شرکت های بزرگ نسبت به خرده فروشان ایجاد می کند. همچنین، بیشتر استخرهای سیاه از یک جریان سفارش برای تخمین قیمت اوراق بهادار مالی استفاده می‌کنند که می‌تواند بسیار کمتر از بورس عمومی باشد. 

دستکاری

تضاد منافع و پیشروی، فشارهای اصلی بازار خصوصی هستند که شرکت‌های بزرگ و سایر سرمایه‌گذاران در استخرهای سیاه را نگران می‌کنند.

فعالیت های غارتگرانه

استفاده روزافزون از سیستم‌های HFT به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا سفارش‌های مختلف بازارهای کوچک را برای شناسایی حجم معاملات بزرگ، سرمایه‌گذاری بر روی این فرصت‌ها و پیش‌گردانی آن‌ها انجام دهند.

نتیجه گیری

استخرهای سیاه مبادلات و بازارهای خصوصی هستند که در آن شرکت‌های بزرگ و مؤسسات مالی، طبقات و ابزارهای مختلف دارایی را مبادله می‌کنند. این استخرها در دهه 1980 تأسیس شدند تا تجارت شرکت را با شفافیت کمتر در حین اجرای سفارشات گسترده، مانند فروش 500000 سهم یا سفارشات تجاری به ارزش میلیون ها دلار، فراهم کنند.

این استخرها را می‌توان توسط صرافی‌های معروف مانند NYSE، اپراتورهای بروکر-فروشنده، یا بازارسازان الکترونیکی مستقل نگهداری کرد. بازیگران مهم بازار از معاملات سیاه برای اجرای سفارشات بدون افشای حرکات خود برای رقبا استفاده می‌کنند تا تأثیر موج‌دار در بازارهای عمومی را به حداقل برسانند.